Writing Empty Pages

Murag wala na jud ko sa akong tarong nga pangutok these past few months. Entries nako sa akong blog, sa akong journal nagkahinay kagamay. Nagkagamay pud ang times nag nagastay ko sa balay. Home is not a place of rest naman oie. Saba kaayo ang mga bata. I know need nako nga iaccept nga these noises are inevitable, but so is my reaction. Di man mapugngan.

So I keep my presence layo sa balay. MAgwork ra kadiyot and then hawa kay magextra curricular activities. Magbadminton, volleyball, running, cafe hopping. But di man meaning nga akong gina likayan ang presence sa akong family. Need lang jud nako ug peace.

So that is the reason i keep writing empty pages. Permi ko makathink nga i will write something or somehow read a book, BUT i never had the time and urge to do it. WA pa jud nako naablihan akong mga BigBadWolf books. Those self-help books might teach me something to ponder. I just hope so.

Currently, I am reading katong atomic habits. Nasobraan kaatomic akong pagbasa nga one page pero 2 weeks guro on average akong phase karon. Knowing gidala pa jud nako ang book sa japan ha, thinking nga magbasa ko niya if mabored ko. Ang nahitabo kay if mabored ko kay mag-inom ila rahima. hahahaahah josh unsa naman ang status sa atong pagkabookworm? iaccept na ba jud nimo imong pagkaforever book collector: A person fascinated sa mga cover ang back summary sa books. Hahaizt

Milo 60th anniversary Run: Nagkalibanga kos milo. haha

Imo na na imong humba.

Hapit na jud nako iclick ang unfriend button.
Kay naai feelings deep inside me nga ganahan kalimtan nalang ka.
Kay niana bitaw ko sauna nga if ever man gani magkauyab ka ug lalaki ra pud, totally ishutdown na tika sa akong kinabuhi.
Wala ka kabalo how many times nako na play on loop ang “Overjoyed” nga song ni Stevie para lang nimo. How many times nako gitell sa akong kaugalingon nga gibogo ra ko nimo. Tolerated. Just respected. Never wanted. Never cared for. Just an aquaintance.

Note: In my draft. Dugay ra diay nako sha giunfriend and unfollow sa tanang social media. KA-OA ba.

Very unrelated picture. Pero i hope oks na sha karon.

Naging ‘Ako’ Ang Aking Jowa.

After years of constant searching and waiting, finally, nakadecide nako nga ako na ang akong mahimong jowa. Because it has always been like that. LOL

I will treat myself to fancy restaurant more. Buy myself expensive things. Take care of myself. Take myself to relaxing places like the beach. Keep me sane and stop myself from doing things that will eventually hurt me. At tanang pwede buhaton sa isa ka jowa, i will do for myself. Do it myself HAHAHAHAHA.

Kasi napagod na ako. LOL. Napagod ba, or sadyang naanad na ko nga ang ani na jud sha for all these years. Enjoying the company of friends, that eventually will settle down, raise children and i will be the person who is always in the guest list sa mga kasal ug mga bunyag. And then after, will find another group of friends.. and the cycle goes on. IT’s sad, but that’s the definition of life for me karon. It’s not sad diay oie, let me take that back. It’s called independence and being self-sufficient.

BUT dont get me wrong becaue Im not anti-social. I am actually friendly. Pero di lang jud guro the jowable type. The people i like kay di man ganahan nako. Ang ang ganahan nako, di pud ko ma attract romantically. Ni follow man jud kaayo ang akong lovelife ana nga rule. Ug ambot ngano.

STILL, i am not closing my doors. I am still open to any kind of relationships, kanang tipong makapakanta nako ug song nga Angel by Troy Sivan. Kana! But for now, ako lang sa akong jowa.

Hindi ako nagmature.

Nagdako jud ko nga im always the youngest. Lima mi ka igsoon, akoy kinamanghuran. So bataon jud kog pangutok. Sa ako pud mga barkada, always one of the youngs and magsalig ra jud ko sa mga sound decisions sa akong mga friends. BUT days turns to years, mao man lang gihapon. I thought magmature ko pero murag wala man.

Back sa days nga superb pa kaayo akong memory and logic skills, tung still studying, I never had the problem of pushing myself to mature. As long nga flying colors akong mga exams, lipay na ko. Parewarang buhay, pero the direction is clear: to Graduate and if palarin with latin honors! buti pinalad.

Fast forward, randomly looking sa akong wall sa FB: Friends and classmates get married naman oie. Nag-uyab uyab na tanan. Stable and long term relationship. Working sa gawas. mostly nurses. Happy ko nga they are living what they longed for. Kay murag isa mi sa batches sa HS nga uso jud kaayo ang nurse courses tungod sa demand sa gawas. In short, nag Nurse kay mag-abroad. And now after 10+ years, living their dream. Nahurot na tanan nakong palahubog nga classmates nga nurses sa pinas. lumayas na. And me? naa sa pinas, nagatan-aw ug youtube during office hours. Hindi ako nagmature.

Mahurt baya ko usahay, nga hala wala may goal akong life oie. Para kanino ba ako bumabangon aside sa akong self? Unsa man akong gastuhan aside sa self improvement? Haha Megani naa koi friend sa una nga nagopen sa ako about investment, insurance and real estate. Pero after moplateau ang expenses, balik na pud ta sa immaturity.

Life is a struggle jud of finding purpose. And for now, di ra ko nagapressure sa akong self to align myself sa successes sa uban. Though wala man ko nag mentally mature like uban nga ka-age nga motherly and fatherly na kaayo manglihok, but i still know who i am. I still know who i am in the present but i’m looking forward to what’s God has in store for me.

Dalawang Taon

Juskodai! 2 years ang pandemic and mura mahuman na jud kay nagsinulog na ang Cebu ug haskang kadaghan ug tao. No face masks! Faith rai gisaligan.

Anyways, two years na jud maamsh. Two years na po tayong lumalaban at WFH ang setup. Mejo productive baya ta.. pero mas productive jud tas office. And hala oie, nagpost pa kog goodbye F*jitsu diri nya naggoodbye pud ko sa after ato nga T*git. 2 years, 3companies ang gibalhinan sa lola. Bati na kaayo akong resume.. tapos naa pay umaaligid nga mga abroad job opportunities, hoi tawn 3 months palang kos I*M, i need to enjoy my life lang sa diri. Specially nga dili ra ko stress sa work. Thank you Lord!

Well blessing man sad jud to sa ako ang T*git bisan pag naai catch nga heavy overloaded ko sa akong pag ka team lead.. Pasabta kog iteamlead ko nimog 3 projects. 1 ka bank nga haskang delayed na magbullshit bullshit na ang indian ceo sa meetings. I can’t myself.

Thanks E*S nga project, it was so easy for me to say sa indian, nga NO i want out ani nga project. He said nga oie take this as a challenge. Grabe ka condescending ang mga india, wa uroi sila kilati. Hindi nila alam, laking AWS at pinagtibay ng E*S project to. So i choose my mental health and quit..

So now naa na ko sa I*M and weird nga it is starting to feel like home kaay since familiar ra ang mga tao.. may karamay po tayo sa hirap at ginhawa. I dont need to pretend to be the best kay they already know me. charot

PS. naka entry na jud tawn oie. Nahurot na akong mga scheduled entries ani nga blog.

Thank you Lord! By the bday diay nako karon.. di na ko magpost ug anything oie.. basta tanggap ko na nga mejo old na tayo. mwah.

Walang susukuang fun run sa 2023

Maxy

Finally, magpost na ko about sa akong motor motor adventure. Lol, it took me 3 years. HAHA

Actually, when i bought ning motora, ang reason ra jud kay tungod atong project nako nga cg kog OT kay gasto kaayo. Kay nagpuyo naman mi ato sa inayawan. MAgtaxi ko taga gabii ug almost 400 man ata. So Imagine that, and almost every day ko gataxii pauli.. thats 400 x 20 = 8000 php more or less in a month.. 20 lang kay di man pud guro everydayy. HAHAAHHA

If magmotor ka imong full tank nga less than 500 kay moadagan na nanag 2 weeks guro.. so makasave jud ka. 😀

And never jud ko nagpost ug motor ato nga time.. ang nakabalo ra nga nagamotor ko is ang admin ug akong mga kasugat sa parking lot kay wala jud sa akong aura nga gamotor kay usahay flamboyant ra kaayo tas work. HAHA. but as i said, basta magdrive na ko, mausab man akong mindset ug aura. charet.

Which now i realize nga it was all in God’s plan. Months after nagmotor ko, the pandemic happened. And we all know, all transportation was stopped. So there is me, unbothered. And better pa akong practice kay ang mga roads walay sulod. So I felt nga God is leading me jud to the right path and decisions. So sad, dili lang jud ko ilead ni Lord ug aha na akong future uyab.

P.S. i am planning to transition ug car, pero murag mas cool man magmotor oie. lol

Haiku: Bukog

Sigi pag limod
Sigi diay tog gukod,
Mayntag mabukog.

-Babayng Pak-an

Hoi Buhi pa ni nga blog! Ayawg pang-echos dira.

Goodbye F*jitsu.

This got to be one of the hardest entry again… because wala jud ko nagthink nga magresign ko in just less than a year. I pray nga mahuman na ning pandemic oie. Pandemic was one of the main reason nagresign ko sa AWS, and still mao ang reason maong magresign kos F*jitsu.

I didnt feel nga i belong. As what I said sa akong manager, wala man koi friends sa Fujitsu sir. HAHAHAHAHA

And i cant blame man anyone. Pandemic, tapos one-man team pa ko. Wala jud. Matud pa sa akong manager, ienjoy nga chill lang ka. Pero mao lagi to.. chill lang. Idle ang mind and an employee with an idle mind is a breeding ground sa mga thoughts of resignation. Not all. Some. Im one of the some.

Even nagcounter offer ang F*jitsu pero i made up my mind. I quit. This time, to a company nga wala nay referral. This time, to a company nga dili Nihongo. This time, everything will be different. Maybe this time, I will feel great. Charot!

And if unsa man gani outcome, okay lang. I know I will learn something. But this time, taas ang time nga nagresign ko. Nagresign ko nga tarong akong mind.. dili lang out of the moment or naay mga kasakit nga nkaspark sa fire. I am wiser and Im gonna make this more right. 😀

I love you too F*jitsu. Pero maybe the time was just not on our side. And as in, graceful exit ni.

Love is a choice.

Love is a choice.
Love is not just a feeling.
Love is not that kilig every time makita nimo siya nga feel nimo mahubo imong panty ug magbaha sa inyong silong.
Love is not something dili maexplain. Makabogo ug logic siya pero never mysterious.
Love is dili ginaverify over time. Kanang itry nato and if ang feeling is the same, maguyab ta.
Love is not an invisible connection nga something like – We just know it’s love.

Love is a choice.
A choice nga gipili nimo siya even though wala sha nipasar sa imong giset nga standards.
Gipili gihapon nimo siya bisan sa start dili nimo makita imong future niya.
Gipili nimo siya bisag opaw siya ug corny.
Gipili nimo siya bisag ikaw ang permi mochat una.
Gipili nimo siya bisag gamay shag sweldo.
Gipili nimo siya bisag annoying siya.
Gipili nimo siya kay dili tungod walay lain.
Gipili nimo siya kay happy ka nya.
Yes. Love is a choice.

• 

  I’ll do my moments under the rain! Breathe! Life is beautiful.

A day that was!

Dugay naman pud diay ko walay mga entries diri oie.. kay puros naman lang ko insta stories whenever naa koi mga emotions nga i need to let go. hahahaha

Anyways, 9/14/2021 will be one of my most awkward day of this pandemic. Well, it started by creating the release package sa among(akong) project to client.. nya narealize nako wala gisupport ang derby nga db kay postgres ra ang gitest.. my mistake.. so nagrattle moves pa ko. Then Finally, nagsend nako sa akong resignation sa Fujitsu. A week of negotiations, pero finally mao na to akong decision. After the confirmation with manager and sa head of cebu operations nga okay na akong last day of work, I then submit my resignation chat sa akong part-time job sa UpWork. I love my part time job.. pero it takes a toll man gud sa akong health, but other than that wala jud koi problema ani. plus na check akong item sa bucketlist nga CSR job. 😀

So basically, in a month or so, wala na koi trabaho.. as in zenzen. Nya cg rigor akong brain why am i doing this. haha pero new endeavors means new spark sa atong life. laban lang.

Then nag jogging ko para naai movement atong lawas, nya naai tigulang cg tutok nako while nagjog ko. Halinon kag tigulang josh? hahaha nag mirror check man ko, wala man koi hugaw sa akong kalawasan. haha Nya wala sa mood ko makigstorya nimo siszt kay while nagjog ko nagtalk ko ni Lord nga maynta sakto ra ni akong mga decision sa life. Ofkurs, while listening to my Motown playlist.

Then this nurse friend nakita nako somewhere down the road nya awkward slight ang conversation. wink. wnik. Niuli na ko oie to end the day.

The moment pagopen nako sa door nakiita nako nga nalimtan nako si Chippy (Pipita’s brother) sa akong room. Cg ug meow meow. Nakuyawan ko.. I smelled the whole room if naay remnants of disaster. PEro good kay wala ra koi nasmell.

I ate dinner and now since wala naman koi part time job, ready to chill higda higda na unta. Excited na much.

Pag move nako sa unlan, naa dito ang TAE ni chippy! Fishteeeeeee.

Megani love nako si Chippy pero gilechon na jud unta to nako. No Chippy sa room for months, now na.